Մենք Շվեդիայի Լունդ համալսարանի «Գենդեր» ֆակուլտետի երկու ուսանողներ ենք, ում հիանալի հնարավորություն էր ընձեռված պրակտիկա անցնել Հայաստանում «Հանրային տեղեկատվություն և գիտելիքի կարիք» հասարակական կազմակերպությունում մոտավորապես 4 ամիս: Մեր անցկացրած ժամանակը Հայաստանում լի էր բազմաթիվ տպավորություններով: Ժամանակի մեծ մասը մենք անցկացրինք Երևան քաղաքում, ինչի արդյուքնում հասցրինք ճանաչել քաղաքը բավականին լավ: Մեր` Հայաստանում մնալու ընթացքում, հնարավորություն ունեցանք այցելելու Մատենադարան` տեսնելով այնտեղ Մաշտոցի մեծ հուշարձանը, այցելեցինք նաև Պատմության Ազգային թնագարան և այնտեղ տեսանք ամեն ինչ աշխարհի չափազանց մեծ համարի կոշիկների մասին, ինչպես նաև հասցրեցինք շրջել Վերնիսաժում` տեսնելով այնտեղ և՛ Խորհրդային Միության ժամանակահատվածից մնացած առարկաներ, և՛ հայկական ավանդական մշակույթի նմուշներ, ինչպես նաև մեզ հիացրեց Կասկադը` երևանյան հիանալի տեսարանով, իսկ Օպերայում էլ մենք տեսանք և ունկնդրեցինք Աիդան:
Երևանն իսկապես շատ տղամարդկային քաղաք է` իր անկյունային կառույցներով և շատ հերոս տղամարդկանց արձաններով, որոնք պատկերում են հասարակության մեջ առկա կարծրատիպերը տղամարդկայնության մասին: Իսկ Մայր Հայաստանի արձանը ավելի մոխրագույն տեսք ունի, և կարծես բարձր հարթակից լուռ հետևում է սառը շենքերին: Իր թրով և լուրջ տեսքով` նա կարծես մարտահրավեր է նետում ավանդական դարձած կանացի դերերին: Նա Երևանի և ամբողջ Հայաստանում առկա հետաքրքրություններից միայն մեկն է: Հետխորհրդայինն այստեղ հանդիպում է հնագույն պատմությանը, արևելքը հանդիպում է արևմուտքին, և, կարծես, ամեն բան միավորվում է այստեղ` այս երկրում` տեղակայված սարերի արանքում:
Մենք այս հետաքրքիր քաղաքում եղանք օգոստոս ամսվա ավարտից սկսած և հնարավորություն ունեցանք նաև ականատես լինել, թե ինչպես է փոփոխվում եղանակն այստեղ: Բավականին շոգ ամառվանից հետո, որի ընթացքում կարծես երևանայան փողոցները եռում էին, մենք տեսանք այդ նույն փողոցները` պատված ձյան բարակ շերտով: Մենք շատ սիրեցինք այս պետությունը, և հատկապես այն մարդկանց, ում մենք հանդիպեցինք այնտեղ: Նրանք մեզ հնարավորություն տվեցին տեսնել հասարակության մեջ առկա հոմոգենությունից ավելին` տեսնել երևանյան բազմազանությունը, ինչը առաջին հայացքից դժվար է նկատելը: Երբ մենք ժամանման առաջին օրը քայլում էինք Երևանով, առաջին զույգին, որ տեսանք, մի տղա էր` սև հագած շորերով և նեղ ժակետով, և մի աղջիկ` բարձրակրունկ կոշիկներով, ինչպես նաև մի ոստիկանի` մեծ գլխարկով: Այնուհետ հասկացանք, որ շատ ավելին կա այնտեղ:
Մի բան, որը մեզ շատ զարմացրեց և ուրախացրեց, այն էր, որ Հայաստանում կային բազմաթիվ հասարակական կազմակերպություններ, որոնք աշխատում են կանանց իրավունքների և գենդերային հավասարության ոլորտներում: Մենք հնարավորություն ունեցանք հանդիպել նրանցից շատերի հետ և տեսնել այն մեծ գործերը, որոնք նրանք իրականացնում են: Չնայած, որ կանանց իրավունքներին վերաբերվող աշխատանքը չափազանց ոգևորիչ էր և լավ էր իրականացվում, մենք մի փոքր տխրեցինք` տեսնելով, որ ՓԻՆՔ-ը միակ կազմակերպությունն է, որ աշխատում է ԼԳԲՏ խնդիրների հետ: Անհրաժեշտ է պայքարել և՛ հոմոֆոբիայի, և՛ տրանսֆոբիայի, և՛ սեքսիզմի դեմ, քանի որ դրանք սերտորեն փոխկապակցված են միմյանց հետ:
Ընդհանուր առմամբ, մեր Հայաստանում անցկացրած ժամանակը լիցքավորիչ էր, ջերմ, հիանալի, ուրախ և կյանքի փոփոխությունների բերեց, բայց միևնույն ժամանակ, շատ բարդ, դժվարություններով և մարտահրավերներով լի: Հիմնական առումով, այն շատ ոգևորիչ էր և մենք իսկապես շատ կցանկանայինք ապագայում վերադառնալ այստեղ:
Պավլինա Էկդահլ
Հիլլևի Հաուզ
great post Artur jan, apres ! its nice to read such positive posts as tsiahlso, I’m happy to see that the road signs are in Hayeren & englishrather than Hayeren & russian as many building and street signs still hold remnants of soviet days.I envy you, I wish I can be there to watch them wash tooall of you there have no idea how lucky you are to live in our beautiful wonderful Yerevan, more over our Hayastan. yes she has many flaws, but so much more beauty quality & potential than most others.you have no idea how it is to wake up every day to god dam ugly cookie cutter america. where everything is ugly, commericalized, and the same all over. no beauty, unless you go outside of cities towards large national parks. although I wont complain about California, here it is the best vs. rest of ugly america